chociaz to najbardziej znany film kinga hu, w pierwszym odczuciu wydal mi sie takze najslabszym z trojki jego wczesnych klasykow gatunku wuxia. 'goodbye dragon inn' ming-liang tsaia i niezly remake tsui harka tak podwyzszyly moje oczekiwania, ze ogladajac 'long men ke zhen' przezylem spore rozczarowanie, na szczescie nieuzasadnione jak sie okazalo po drugim obejrzeniu... ;) nie ma tu tak jak we wczesniejszym 'come drink with me' sceny, ktora uwazalbym za jedna z najlepszych (jezeli nie najlepsza) jaka wyszla spod reki tego rezysera, nie ma tak niepowtarzalnego, magicznego klimatu jak w 'touch of zen', jest za to prosta nawet jak na standardy gatunku historia, interesujacy bohaterowie (co ciekawe to wokol ich postaci, nie skazanych na wygnanie dzieciach generala koncentruje sie cala akcja), kapitalne sceny walk... no wlasnie, walki byly tym co najbardziej zirytowalo mnie za pierwszym 'podejsciem'. nieustajacy ciag pojedynkow, wlasciwie cala druga polowa bedaca jedna wielka potyczka usuwa na dalszy plan ciekawie zapoczatkowana fabule i sylwetki bohaterow, ktorzy staja sie jedynie szlachetnymi marionetkami walczacymi z tymi 'zlymi'. a sceny w karczmie, szacunek jakim z poczatku daza sie obie strony, ich powsciagliwosc w ujawnianiu swoich umiejetnosci szermierczych buduje nieco tandetny i naiwny, ale jednak niepowtarzalny klimat wuxii. na pochwale zasluguja przede wszystkim odtworcy glownych rol, z walczacym parasolem :) shih chunem na czele, jak i swietne wykorzystanie skromnej scenografii. troche szkoda, ze tak jak we wczesniejszym obrazie ostateczny pojedynek odbywa sie poza tawerna, zawezenie miejsca akcji do jednego budynku i jego okolic byloby zdecydowanie ciekawsze. mimo wszystko szczerze film polecam, to solidny kawal pierwszorzednego kina rozrywkowego, rzecz zdecydowanie warta obejrzenia :)